Samsun'da torna ustası olarak meslek hayatına başlayan İbrahim Mırık (60), römork, tırmık, karık sabanı, döner merdiven ve çatı imalatının yanı sıra Demirciler Çarşısı'ndaki dükkanında kaynak, hırdavat, bileme, kesme ve sap takma işlemleri gerçekleştiriyor.
Ustalığı sayesinde geçmişte tarım ürünleri üreterek her yıl bir ev ya da arsa sahibi olduğunu belirten Mırık, günümüzde tarım malzemelerine olan ilginin azaldığını ve zanaatları için çırak dahi yetiştiremediklerini vurguladı.
Artık eskisi gibi işlerin olmadığını ve bu yaz mesleği bırakma kararında olduğunu söyleyen Mırık, şunları dile getirdi:
“1977'den beri ustayım. Sanayide tornacı olarak yetiştim. 25 yıl boyunca römork, tırmık, karık sabanı, döner merdiven ve çatı imalatı yaptım. Şehre gelirken yanıltıldım fakat genç nesilden usta yetişmediği için zanaatımız yok olma tehlikesiyle karşı karşıya. Zanaatkar yetiştirmeye gücümüz kalmadı. Yaşım da geldiği için bu yaz işten ayrılmayı düşünüyorum.”
Kaynak, hırdavat, bileme, kesme ve sap takma işlemleri de yapıyorum. Önceleri işlerimiz oldukça yoğundu; bu sayede ya bir arsa ya da daire alabiliyorduk ama şimdi ancak günlük ihtiyaçlarımızı karşılayabiliyoruz. Çiftçilik döneminde çok daha iyiydi.
Tütün ve mısır ürünleri Samsun'da bolca yetiştirilirdi. Ancak günümüzde eski işler kayboldu. Köylüler, mısır ve tütün üretip yerlerini satmayı tercih ediyorlar. Bu durum da iş gücüne olumsuz yansıyor. Gençlerin zanaata karşı bir ilgisi yok. Zanaat öğrenmek ileride değer kazanacak ama bu beceriye sahip olan kimse bulamayacağız.
Gençler, zanaat öğrenmekte isteksiz; ustalar ise çırak yetiştirmekte zorlanıyor. Çalıştırmak için çırak almak istediğimizde ise, çıraklar öncelikle alacakları ücreti sorguluyor, mesleklerine ilgi duymuyor. Bu nedenle çırak bulmakta zorluk çekiyoruz. Tornacılığın geleceği belirsiz, ancak kaynakçılık biraz daha devam edecektir.”
Birçok meslek kolunda olduğu gibi torna, kaynak ve demircilik gibi işlerde çırak yetişmemesi, son temsilcileri mesleklerinin geleceği ile ilgili endişelendiriyor.
