Kocaeli'nin Dilovası ilçesindeki Mimar Sinan Mahallesi'nde bulunan fabrikanın sabah saat 09.00 civarında çıkan yangın nedeniyle büyük bir facia yaşandı. Yangının nedeni henüz belirlenemedi.
Olay yerine çok sayıda itfaiye, sağlık ve polis ekipleri sevk edildi. Yangında altı kişi hayatını kaybederken, biri ağır yedi kişi yaralandı.
Faciadan kurtulan işçilerden Ayten Aras, yaşadığı korkunç anları şöyle anlattı:
“Beş kadın aynı masada çalışıyorduk. Esma (hayatını kaybeden) ile bir başka arkadaşımız arkamızdaydı. Tuncay Bey (vardiya amiri) ürün hazırlıyordu. Ürünü çekip makinenin oraya getirdiği sırada bir 'güm' sesi duyduk.
Kolonya parfüm makinesini çekti, götürmeye çalışırken patladı. O anda her yer alev aldı. Hiç kimse kimseyi göremedi. Ben de nasıl kaçtım bilemiyorum. Kapı açıktı, biraz mesafe vardı. Dışarıya atıldım ve 'Kendimi dışarı atayım, komşular üstümü söndürecek' diye düşündüm. Ama baktım kimse yok. Sonra kendi çabamla elbiselerimi yırttım ve attım.
Vücudumda yanıklar oluştu; bacaklarım, yüzüm ve ellerim yandı ama bu kadar da ağır olmadı.”
'ALLAH BENİ ÇOCUKLARIMA BAĞIŞLADI'
“Onlar da peşimden gelselerdi belki yanarlardı ama kurtulma şansları vardı. O an aniden patladı. Beş kişi kapının girişindeydi ve hepsi kendini kurtardı. Onların peşinden ben de kaçtım. Diğer arkadaşlarımız belki o anın şokuyla arkaya gitmiş olabilirler. Tuba, Nisa, Şengül, Hasbike ve ben yan yanaydık. Allah bizi kurtardı, çocuklarıma bağışladı.”
'YEMEK VERMİYORDU, OTURACAK YERİMİZ YOKTU'
İş yerinde yaşanan sıkıntılara da değinen Aras, şöyle konuştu:
“Sosyal haklar yoktu. Sadece çalıştırıyorlardı. Yemek vermiyordu, oturacak yerimiz yoktu ve sigorta da yoktu. Hiçbir sosyal hak sunulmuyordu. Günlük 800 lira ödüyordu. Burada dört yıldan fazla süreyle çalışıyordum.
Biz davacıyız. O kadar insan hayatını kaybetti. Biz mücadele ettik ama hakkımızı vermediler. Kimse keyfi için çalışmaz. Biz de çocuklarımız için çalışıyorduk. Esma işten çıkmıştı ama maddi durumu olmadığından yeniden çağırdılar. Herkes çocukları için ayakta duruyor.
Patron cumartesi günleri saat 09.00'da geliyordu. Olay günü geldiğinde böyle bir durumla karşılaştı. Hep saat 09.00'da geliyordu, başımıza bunlar geldi. Gece gündüz bizimleydi ama oğlu nadiren geliyordu.
